Gronkowiec złocisty cz. 2. – leczenie

Podstawą skutecznego przeciwdziałania mastitis na tle Staphylococcus aureus jest wzajemna współpraca hodowcy oraz lekarza weterynarii. Do zadań lekarza należy opracowanie planu zwalczania, który powinien opierać się na właściwej diagnostyce oraz wyborze leczenia. Zważywszy na fakt, iż bakteria rozsiewa się sporadycznie lub może znajdować się w fagocytach, należy mieć świadomość, że negatywne wyniki posiewu nie zawsze oznaczają, iż badana krowa nie jest zainfekowana. Dlatego też, przystępując do identyfikacji przyczyny choroby, należy opracować odpowiedni plan postępowania diagnostycznego. Wybór odpowiedniego leczenia, lekarz weterynarii powinien opierać na LKS oraz wynikach badania bakteriologicznego. Schemat postępowania przy zakażeniach Staphylo-coccus aureus obejmuje decyzje o tym, które zwierzęta zostaną poddane terapii, a które na-leży wybrakować, czy terapia będzie prowadzona w laktacji czy w zasuszeniu oraz dotyczyć będzie doboru odpowiednich leków oraz profilaktyki swoistej. Ponieważ wyeliminowanie patogenu jest bardzo trudne, głównym założeniem jest niedoprowadzenie do nowych zakażeń. W gestii hodowcy leży przestrzeganie właściwej procedury doju oraz prawidłowe postępowanie z krowami zakażonymi. Po przeprowadzonych badaniach laboratoryjnych, zwierzęta dodatnie powinny zostać przeniesione do oddzielnej grupy oraz muszą być dojone na końcu, po zwierzętach zdrowych. Aby zapobiec rozprzestrzenianiu się bakterii na inne krowy, należy przestrzegać zasad higieny podczas doju oraz mieć wzgląd na okresowe przeglądy hali udojowej i dojarek na porodówce. Do podstawowych punktów zasad higieny podczas doju należą:

• Używanie rękawiczek jednorazowych przez dojarzy.
• Przedzdajanie z użyciem przedzdajacza, po czym mleko powinno usunąć się do wiadra, a nie na posadzkę.
• Zastosowanie predipingu oraz zachowanie odpowiednio długiego czasu jego działania, jak również stymulacji wymienia, tj. 60–90 sekund.
• Wytarcie strzyków ręcznikiem jednorazowym i założenie aparatu udojowego.
• Natychmiastowy diping po zdjęciu aparatu udojowego.
• Dezynfekcja aparatów po każdej krowie.
• Wprowadzenie oddzielnych kubków do predipingu i dipingu dla krów zdrowych i krów z Staphylococcus aureus. Powinny być wyraźnie oznakowane.
• Mycie i dezynfekcja kubków po zakończonym doju.
• Niewykorzystywanie mleka od krów chorych do pojenia jałówek.