Jak zmienia się globalna hodowla holsztyno-fryzów – część I

Indeksy selekcyjne w sposób syntetyczny odzwierciedlają cel hodowlany przyjęty w populacjach określonej rasy. Zazwyczaj składają się z 3–4 grup cech, a wagi procentowe przyłożone do każdej grupy determinują to, z jakim udziałem wartości hodowlane cech danej grupy zawarte są w tym indeksie. Oznacza to także, z jakim naciskiem ta grupa cech jest doskonalona pod względem genetycznym. Indeks podany w postaci jednej liczby służy do uszeregowania zwierząt – buhajów, krów i jałowic – od najlepszych do najsłabszych w populacji i stadzie.

Nadrzędnym celem każdej hodowli jest osiąganie przez właścicieli bydła zysku z jej prowadzenia. Tak więc ze względu na zmieniające się realia ekonomiczne występujące w danym kraju lub regionie geograficznym, również indeksy selekcyjne ulegają co jakiś czas zmianom, pod kątem optymalizacji zysku z hodowli.

Czasopismo Holstein International prowadzi od 1996 roku obserwacje dotyczące zmian indeksu hodowlanego rasy holsztyńskiej jako tej najbardziej globalnej, która zdominowała produkcję mleka na wszystkich sześciu kontynentach świata. Uwzględniając informacje z kilkunastu krajów, obliczony został tzw. „światowy indeks hodowlany” dla rasy HF. Łatwo można porównać, jak na tym tle wygląda nasz indeks PF na naszej podstronie.

Zaprezentowany poniżej wykres (źródło: HI 7/2019) obrazuje zauważalne zmiany w konstrukcji światowego indeksu dla HF-ów, biorąc pod uwagę cechy produkcji mleka, pokrój oraz cechy funkcjonalne. Nacisk na doskonalenie produkcji wyraźnie maleje w ostatnich 20 latach: z 79% w 1996 r. do 44,5% w 2019. Dzieje się to kosztem wzrostu udziału w indeksie cech tzw. funkcjonalnych: z zaledwie 6% do prawie 40% obecnie. W latach 1996–2019 najbardziej stabilnie w indeksach „trzymają się” cechy pokroju, zajmując w indeksach 15–20%.